Tag: Σταύρος Σταυρόπουλος

Πρόχειρα καρφωμένο αιδοίο στο πέτο του σακακιού

Αχρείαστο Οι δρόμοι μάς βοηθάνε Να κλαίμε Και να παραμένουμε μόνοι Μέχρι να μας ξεκάνει ο ουρανός Με ένα αχρησιμοποίητο αιδοίο Καρφωμένο πρόχειρα Στο πέτο του σακακιού Να μας χαμογελάει Αχρείαστη συντροφιά Για καιρό ανάγκης Σταύρος Σταυρόπουλος, από τη συλλογή

Posted in Ποιήματα Tagged with: , , , , ,

Έχωσα τη γλώσσα μου τόσο βαθιά…

Έχωσα τη γλώσσα μου τόσο βαθιά που ήταν σαν να έγλειφα το παρελθόν της. Όπως βυθίζεις ένα μπισκότο στο γάλα. Το αιδοίο της τεντώθηκε σαν καλώδιο και άνοιξε εντελώς. Η μήτρα της αναποδογύρισε. Έλιωσε σαν καραμέλα στο στόμα μου. Το

Posted in Αποσπάσματα Tagged with: , , , , , , , ,

Οι άνθρωποι όταν λένε «σ’ αγαπώ», αγαπάνε τον εαυτό τους

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι οι άνθρωποι όταν λένε «σ’ αγαπώ», αγαπάνε τον εαυτό τους και όχι αυτόν στον οποίον απευθύνουν την κουβέντα. Είναι μια ιδιότυπη μορφή Αττικής σύνταξης – εκτός Τριανταφυλλίδη. –Σταύρος Σταυρόπουλος (από το «Αιδοίον

Posted in Αποσπάσματα Tagged with: , , , ,

Η γυναίκα είναι αυτή που θριαμβεύει στη σχέση της με τον άντρα…

Η γυναίκα είναι αυτή που θριαμβεύει στη σχέση της με τον άντρα. Πάντα. Ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει την κυριαρχία ο άντρας είναι να αρνηθεί να μπει σε αυτήν. –Σταύρος Σταυρόπουλος (από το βιβλίο «Αιδοίον το δηκτικόν»)

Posted in Αποσπάσματα Tagged with: , , , , ,