Αι γυναίκες εργάζονται εν τω οίκω

Αι γυναίκες εργάζονται εν τω οίκω. Καθαρίζουσι την οικίαν, τακτοποιούσι τα έπιπλα, μαγυρεύουσι, ράπτουσι, πλύνουσι, ενδύουσι και εκδίουσι τα μικρά παιδία […] Η καλή νοικοκυρά είναι αξία πολλής τιμής. […] Εις άλλας μεγάλας πόλεις του κόσμου αι γυναίκες μετέρχονται τα περισσότερα ανδρικά επαγγέλματα. […] Και εν Ελλάδι ήρχισαν αι γυναίκες να εργάζωνται γενικοτέρας τινάς εργασίας, όπως γίνεται εις τας μεγάλας πόλεις του κόσμου. Πολλάι δε κόραι καλαί γίνονται διδασκάλισσαι. Ταύτα απαιτεί η κοινωνική τάξις και ανάγκη, δηλαδή έκαστον άτομον να έχη εν ωρισμένον επάγγελμα και να εργάζηται αυτό μετ’ αφοσιώσεως, δια να αισθάνηται ότι ζη. Διότι ζωή είναι η εργασία.

(Θ.Ν. Αποστολοπούλου, Αναγνωστικό της Δ΄ «Έλλην πολίτης» 1901-1905, 1914-1918, από το βιβλίο της Μακρυνιώτη Δήμητρας «Η παιδική ηλικία στα αναγνωστικά βιβλία 1834-1919», Αθήνα, Ιδρυμα ερευνών για το παιδί, Δωδώνη, σ.146) [π.18]

Οι γυναίκες εργάζονται στο σπίτι. […] Η καλή νοικοκυρά είναι άξια πολλής τιμής. […] Σε άλλες μεγάλες πόλεις του κόσμου οι γυναίκες ασκούν τα περισσότερα ανδρικά επαγγέλματα. […] Και στην Ελλάδα άρχισαν οι γυναίκες να ασκούν κάποιες γενικότερες εργασίες, όπως γίνεται και στις μεγάλες πόλεις του κόσμου. Πολλές μάλιστα καλές κόρες γίνονται δασκάλες. Αυτά απαιτεί η κοινωνική τάξη και ανάγκη, δηλαδή το κάθε άτομο να έχει ένα ορισμένο επάγγελμα και να εργάζεται  με αφοσίωση, για να αισθάνεται ότι ζει. Γιατί η εργασία είναι ζωή.