Η γυναίκα είναι κατά πολύ ικανότερη του ανδρός σε πάρα πολλά επίπεδα!
«Και εν κατακλείδι, κυρίες μου, ας μη κρυβόμαστε! Η γυναίκα είναι κατά πολύ ικανότερη του ανδρός σε πάρα πολλά επίπεδα!
»Διαθέτει τέτοια μεγέθη ψυχικής δύναμης, που μοιάζουν ατερμάτιστα, ενώ παράλληλα μέσα της δεσπόζει η εξυπνάδα όχι μόνο για να αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά που κρύβει μέσα στην σκέψη του ένας άνδρας, αλλά και ποια είναι η πραγματική τους ρίζα!
»Ο άνδρας, κυρίες μου, είναι ένα απλό στις λειτουργίες του πλάσμα! Δυστυχώς δεν έχει προικιστεί από τη φύση να κατανοεί πλήρως τις καταστάσεις που προκύπτουν στην ζωή και επιζητούν ανάλυση. Με μια μικρή ίσως εξαίρεση στα οικονομικά θέματα! Να μην είμαστε και άδικες!
»Αντιθέτως στην γυναίκα έχει δοθεί από τη φύση, ένα χρυσό χρίσμα σοφίας! Κατοικεί μέσα της μια ευθύβολη ενέργεια που την πυροδοτεί να κάνει υπερβάσεις και έτσι μπορεί να αντεπεξέλθει ακόμη και στις δυσκολότερες των καταστάσεων. Διαθέτει έμφυτη την παρόρμηση να ελίσσεται και αν τελικά το επιλέξει να πορευθεί μόνη της, τότε δεν διστάζει να κατακτήσει όλα όσα έχει φανταστεί. Αρκεί να το αποφασίσει! Αρκεί να ανακαλύψει τη δύναμη αυτή που ξεκουράζεται μέσα της και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να αναφλεγεί!
»Μεταξύ μας μιλάμε κυρίες μου! Ξέρετε όλες σας, πως μπορείτε αν θελήσετε, να πάρετε αυτό που θέλετε και όταν το θέλετε! Πόσες φορές δεν έχετε βρεθεί στη θέση να ξεστομίσετε πως δεν καταλαβαίνετε το αρσενικό, ενώ την ίδια στιγμή γνωρίζετε μέσα σας πως το κατανοείτε απόλυτα! Καμία πράξη της γυναίκας δεν είναι τυχαία κυρίες μου και το ξέρετε! Είμαστε λοιπόν η αρχή και το τέλος κάθε απόφασης! Και αρκεί μονάχα, αρκεί σας λέω και σας το υπόσχομαι αυτό, να θελήσουμε να αρπάξουμε στα χέρια μας τη δύναμή μας!
Τα έξαλλα και δυνατά χειροκροτήματα του κοινού, πλαισιώθηκαν με χαμόγελα θαυμασμού και επευφημίες. Η κατάμεστη αίθουσα επιβεβαίωνε και από μόνη της σαν εικόνα, το πόσο πολύ συμφωνούσαν οι ακροάτριες του σεμιναρίου μαζί της.
Η ημερίδα με τίτλο «Γυναίκες: Το ζωτικότερο στοιχείο της φύσης» είχε μόλις ολοκληρωθεί με τρομερή επιτυχία. Η είσοδος της ήταν ελεύθερη αλλά μόνο σε γυναίκες, ωστόσο αυτό δε στάθηκε πρόβλημα στο να γεμίσει η αίθουσα του ξενοδοχείου από νωρίς.
Η Μαίρη Ζώη μετά το τέλος της ομιλίας της, γεμάτη ικανοποίηση και πληρότητα, υπέγραφε τα βιβλία της με χαμόγελο που την έκανε να μοιάζει ξεκάθαρα με εκείνο της γυναικός που ήξερε απόλυτα τι ήθελε από την ζωή της και το διεκδικούσε ανενδοίαστα στο ακέραιο.
Αποτελούσε το πιο λαμπρό παράδειγμα των σύγχρονης εποχής. Για κάθε γυναίκα που επιθυμούσε να εντοπίσει τη χαμένη ελπίδα μέσα της και να την ενεργοποιήσει, τα λόγια της Μαίρης Ζώη κατάφερναν να την βοηθήσουν και επιτέλους έβρισκε το χαμένο μονοπάτι της ζωής της. Είχε χαρακτηριστεί σαν φάρος αισιοδοξίας για κάθε χαμένη και καραβοτσακισμένη θηλυκή ψυχή και χιλιάδες γυναίκες είχαν σαν παράδειγμα την ισχυρή της προσωπικότητα. Με τη βοήθειά της, ανέσυραν το κουράγιο και την αυτοπεποίθηση για να αλλάξουν την ζωή τους, δίχως να δέχονται πια να βαλτώνουν στην δυστυχία μιας καταπιεσμένης καθημερινότητας.
Στο πρόσωπο και την προσωπικότητά της, δεν έβρισκαν μόνο μια ομιλήτρια στα σεμινάρια ή μια ικανή συγγραφέα βιβλίων αυτογνωσίας, αλλά και μια φίλη, μία σύμμαχο, μία δύναμη που είχε βρει τον τρόπο και κατάφερνε να πυροδοτήσει τις δικές τους κρυφές και ταπεινές δυνάμεις. Κι όπως έλεγε η ίδια, χρησιμοποιώντας το σαν μότο στις ομιλίες της, μια ‘φίλη-σύμμαχος’ ανάμεσα σε γυναίκες, πολλές φορές σπάνιζε δυστυχώς. Μάλιστα σε μια συνέντευξή της σε ένα lifestyle περιοδικό, είχε δηλώσει με περίσσια βεβαιότητα πως, δυστυχώς οι σύγχρονες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους του σήμερα, ήταν σαν χίλια κουτάλια όταν αυτό που χρειαζόσουν πραγματικά είναι ένα πιρούνι. Και το χειρότερο ήταν πως όσο το έψαχνες, τόσο ο κόσμος των ανδρών φαινόταν να κατέληγε πάντοτε να σου δίνει στα χέρια ένα μαχαίρι. Το αξιοπερίεργο ήταν πως δεν είχε κάτι εναντίον των ανδρών, απλά δεν της έκαναν και ιδιαίτερη αίσθηση σαν οντότητες μια σύγχρονης κοινωνίας. Δεν εξελίσσονταν τόσο γρήγορα όσο θα ταίριαζε στην εποχή.
Η Μαίρη ήταν στα τριανταεπτά της και είχε χωρίσει εδώ και δύο χρόνια από τον σύζυγό της τον Αχιλλέα. Αποφάσισε ένα πρωί πως δεν της πήγαινε άλλο αυτή η ζωή με έναν άνδρα που συγκλονιζόταν με έναν κινηματογράφο κάθε Τετάρτη και ένα θέατρο κάθε δεκαπέντε μέρες.
Δεν της αρκούσαν οι διακοπές στην Σκιάθο μόνο και μόνο επειδή εκεί είχε το πατρικό του σπίτι ο άνδρας της. Ακόμη κι αν η ίδια είχε επιμεληθεί την διακόσμηση, εκείνο πάντα της καθόταν στον λαιμό και δεν ήταν το εξοχικό που ονειρευόταν να έχει σαν καταφύγιο. Οι περίπατοι στο λιμάνι του νησιού και στο όμορφο μπούρτζι με τα ξύλινα παγκάκια και τις λεύκες του, δεν της πρόσφεραν τίποτα πια. Πολύ γρήγορα μάλιστα ένιωσε μέσα της τους περιπάτους και τα φιλιά εκείνα με τον Αχιλλέα, από ρομαντικά να γίνονται κοινότυπα, ίδια και απαράλλαχτα και εντέλει κάποτε και βαρετά.
«Πόσο θανατηφόρα βαρετή είναι η ζωή ετούτη!»
Σκεφτόταν δυο χρόνια πριν και συνόδευε αυτή τη σκέψη και με άλλες γκρίζες, όπως το ότι δεν είχαν πια γεύση τα θαλασσινά και το κρασί ήταν ίδιο είτε λευκό, είτε κόκκινο. Κάτι έφταιγε λοιπόν! Κάτι που δεν θα την έκανε φυσικά να διαμαρτύρεται σαν κυράτσα, μα ούτε φυσικά και να τσακώνεται με τον άνδρα της. Δεν της έφταιγε ο Αχιλλέας, αλλά κάπου της έφταιγε και ο Αχιλλέας!
Ήταν ολοφάνερα κι ένιωθε μια νέα, σύγχρονη δυναμική γυναίκα που ήθελε να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Ήθελε να ζήσει!
«Και τι κακό θα μπορούσε να υπάρχει σε αυτό; Θέλω να ζήσω!»
Μονολογούσε σίγουρη και πάντα βέβαιη, πως η ζωή που κυλούσε γύρω της, την άφηνε ανικανοποίητη σε τέτοιο μεγάλο βαθμό που σίγουρα έφταιγαν τα τριγύρω, μικρά μα και μεγάλα και αποκλείεται να έφταιγε ίσως η δική της αρνητική αντιμετώπιση για τη καλά στρωμένη ζωή της.
Ήθελε!
Απόσπασμα από το
Γυναίκα η κόλαση… Γυναίκα κι ο παράδεισος
Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης
Περίπλους, 2012
309 σελ.
ISBN 978-960-438-139-5
Τιμή € 17,04