Τρόπος του ζην

Σηκώνομαι στις έντεκα και τρώγω στις δυο
τα τσούζω ως τις επτά και αμέσως μετά
Φωνάζω την τσούλα μου να έρθει σιμά
όμως από το φόβο του σκουλαμέντου τον κακό
στη χούφτα της χύνω και απ’ το πολύ πιοτό
στην αγκαλιά της ξερνώ.
Ύστερα τσακωνόμαστε ίσαμε ν’ αποκοιμηθώ.
Όπου η βρώμα η ξεδιάντροπη στην τσέπη μου θα χωθεί
για να φύγει στα κρυφά, και για να μ’ εκδικηθεί
με αφήνει δίχως δεκάρα και δίχως μουνί.
Κι αν τύχει και ξυπνήσω, τσατισμένος, στουπί
Τα λυσσακά μου θα φάω γιατί έμεινα δίχως τσουλί
Θα φωνάζω και θα ουρλιάζω, όλος οργή
Και για να ξεχάσω την πόρνη την ορντινάτσα πηδώ
Κι όλο το πρωί άρρωστος από το πολύ πιοτό
ουρλιάζω, φωνάζω, στους άντρες ξεσπώ
Και πάλι μέχρι τις έντεκα στο κρεβάτι γυρνώ
με συνεχές και ακατάσχετο χασμουρητό.

Ποιητής: John Wilmot, Earl of Rochester
Τίτλος πρωτοτύπου: Regime de Vivre
Μετάφραση: Σπύρος Δόικας