Ελληνίδα μάνα (Έλενα Ακρίτα )

Αυτή η ελληνίδα μάνα… δεν είναι καθόλου η κωμική φιγούρα που κυνηγάει το παιδί με έναν κεφτέ στην παραλία. Δεν είναι καθόλου η γραφική γυναικούλα του “ζακέτα να πάρεις”, “το χυμό σου να πιεις”, “στη θεία να ευχηθείς”, γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο”, “πετσί και κόκαλο έμεινες, δε σε ταΐζει αυτή;”. Η ελληνίδα μάνα είναι μια γυναίκα που η ζωή την έχει κουράσει και τα όνειρα την έχουν διαψεύσει. Οταν φίλησε τον βάτραχο που παντρεύτηκε αυτός δεν έγινε πρίγκιπας, απλώς της έμεινε μια αηδία από το φιλί στο στόμα. “Θ’ αλλάξουν τα πράγματα” της έλεγε κι όντως άλλαξαν: προς το χειρότερο.

Μισή ζωή, μισός έρωτας, μισή δουλίτσα, μισή καρδιά. Το σπίτι της είναι το κοινωνικό περιθώριο και σπάνια ξεμυτίζει από εκεί. Ζει μέσα από τους ήρωες της σαπουνόπερας, μέσα από τις συνταγές του Πετρετζίκη, μέσα από τις καρδούλες και τα αγγελάκια που ποστάρει στο φέισμπουκ πληκτρολογώντας αργά αργά το κάθε γράμμα. Εχει ρίζα στο μαλλί, φοράει μικροσκοπικά σκουλαρίκια και το κραγιόν της Μενεγάκη. Αλλά πάνω απ’ όλα ζει μέσα από τα παιδιά της. Δυστυχώς για τα παιδιά της.

Είναι μια γυναίκα φοβισμένη κι αυτό τον φόβο προβάλλει στα παιδιά της. Μην ανακατεύεσαι. Μη μπλέκεσαι. Μην ανοίγεις ιστορίες με τους γειτόνους. Μην ακούς τις κραυγές στο διπλανό διαμέρισμα. Μη χτυπάς το κουδούνι, μην πας στην Αστυνομία, μη βγάζεις εσύ το φίδι από την τρύπα. Κοίτα τη δουλίτσα σου. Το σπιτάκι σου. Τη γυναικούλα σου. Το παιδάκι σου. Τα υποκοριστικούλια σου. Γιατί έχω και την καρδιά μου πουλάκι μου, δεν θα με πεθάνεις εσύ εμένα.
— Έλενα Ακρίτα, Ελληνίδα μάνα υψηλού κινδύνου