Κι εσύ με προσκαλείς, κόρη αθώα…

Κι εσύ με προσκαλείς, κόρη αθώα,
σ’ αυτό το νυχτωμένο βλέμμα σου να βυθιστώ
να πυρπολήσω, μου ζητάς, εσένα
κι εμένα στην παράφορη αγάπη.
Και στης αμαρτίας την κούπα,
Χαμογελώντας, μου προσφέρεις
το θάνατο.

Έντουαρντ Μέρικε, Peregrina I (από το βιβλίο «Αιδοίον το δηκτικόν», διαβάστε και το γερμανικό πρωτότυπο. Φωτογραφία: John Teti, Lightsong studio)