Misa Negra (Ο Ανατόμος – Federico Andahazi)

1
Ακόμα κι αν γινότανε λαμπάδα το κορμί μου
Ακόμα κι αν με δάγκωνε τον κώνειου η ξινίλα
ή στην κρεμάλα αν τέλειωνε η δόλια η ζωή μου,
σκοτίστηκα, ξέρεις εγώ, δεν θα με φάει η μαυρίλα
και βγαίνω, το φωνάζω, σε κάθε αλάνα
πως, απ’ τις πουτάνες, είμαι γω η πιο πουτάνα.

14
Στου έρωτα το όνομα
μας παίρνουν το κεφάλι.
Γι’ αυτόν ζυμώνουμε ψωμί
μα ψίχουλα μας δίνει.
Γι’ αυτόν γεννοβολάμε γιους
μέσ’ του έρωτα τη δίνη.

Κι αν δεν ξέρει να ζυμώνει
ούτε να γεννά παιδιά
–της μιας η τέχνη λίγ’ είν’ ακόμα
η άλλη κανένα δεν ξέρει ρόλο–,
ας τρώει ψωμί από το στόμα
κι ας βγάζει γιους από τον κώλο.

22
Για μένα κάποτε ήτανε
ο έρωτας αρρώστια
μαχαίρι που μου μπήξανε.
Τον έρωτα τραγούδησα
και πόνο μόνο βρήκα
για χάρη του θα πέθαινα.

43
Σας είπαν: μαγειρέψτε!
Εδώ είν’ τα υλικά.
Στην αγορά τα διαλαλώ,
να πάψουν να ’ναι μυστικά.
Μέσ’ από τόσα αγόρια είκοσι χρονώ
σαν βγαίνει ο ήλιος στην ανατολή
πάρτε, για φρέσκο πρωινό,
κείνο με το χοντρό, μακρύ πουλί.
Το γάλα το καθάριο του να πιείτε,
από τη δίψα σας ν’ απαλλαγείτε.
Καλύτερο δεν έχει, έτσι φρονώ.

Και στης λειτουργιάς την ώρα
ψέλνει ο παπάς με τη φωνή του την καλή.
Την όστια, το κρασί δεν τα γουστάρω
και για μετάληψη θέλω να πάρω,
την άγια και ολόρθη του ψωλή.

Federico Andahazi, Ο Ανατόμος, Ελληνικά Γράμματα, μετάφραση Βαγγέλης Νικολόπουλος (διαβάστε και το πρωτότυπο στα ισπανικά)