Το θηλυκό της λογοτεχνίας, ανικανοποίητο, διεγερμένο, με άδεια καρδιά…

Το θηλυκό της λογοτεχνίας, ανικανοποίητο, διεγερμένο, με άδεια καρδιά και σωθικά, ακούει συνέχεια, γεμάτο οδυνηρή περιέργεια, την επιταγή που ακούγεται μέσα από τα βάθη του οργανισμού του: «aut liberi, aut libri» [ή παιδιά ή βιβλία]. Το θηλυκό της λογοτεχνίας, αρκετά μορφωμένο ώστε να καταλαβαίνει τη φωνή της φύσης ακόμα κι όταν μιλάει λατινικά, αλλά και αρκετά κενό και ελαφρόμυαλο ώστε να μιλάει κρυφά με τον εαυτό του στα γαλλικά: «je me verrai, je me lirai, je m’ extasierai et je dirai: Possible que j’aie eu tant d’esprit?». [«Θα δω τον εαυτό μου, θα τον διαβάσω, θα εκστασιαστώ και θα πω: είναι δυνατόν να έχω τόσο μεγάλο πνεύμα;»]

–Φρίντριχ Νίτσε
(από το βιβλίο «Αιδοίον το Δηκτικόν» https://aidoion.com)